Psikolojik Bilim Derneği dergisi Psychological Science’de yayınlanan yeni bir araştırmaya göre, gözlerin küçük hareketlerini ölçen bir teknik, Dikkat Eksikliği Hiperaktivite Bozukluğunu (DEHB) tedavi etmede kullanılabilecek.
Bu durum bilim insanlarının DEHB farklı bir şekilde değerlendirilip sonunda iyileştirmesine yardımcı olabilir.
Yayımlanan kanıtlar, küçük istemsiz göz hareketlerinin (sakkadlar ve mikro gözlemler), dikkat ve beklenti olduğunu ispatlamaktadır. Zihinsel süreçlerin gizli çalışmaları, DEHB olan bireylerde sıklıkla bozulan bilişsel süreçlere ışık tutmak için umut verici yeni bir araç olduğunu göstermektedir.
Yeni çalışma, göz hareketlerini titizlikle izlemenin, DEHB olan kişilerde zamansal beklentiyi ampirik olarak izlemek için yeni bir yöntem sunduğunu savunuyor.
Tel Aviv Üniversitesi’nde Psikolog ve sinirbilimci Shlomit Yuval-Greenberg (Yardımcı Doçent) “Göz sürekli huzursuzdur ve göz hareketleri gözlemciler onlardan kaçınmaya çalıştıklarında bile sürekli olarak ortaya çıkar. Araştırmamız, sürekli göz hareketleri akışı beklenen bir görsel olaydan önce geçici olarak duraklatıldığını gösteriyor.”dedi.
“Göz hareketlerinde görülen bu zayıflama, düzenli olayların oluşup oluşmadığı ve ne zaman tahmin edildiği hakkında bir tahmin olarak kullanılabilir.”
Yuval-Greenberg ve arkadaşları, DEHB tanısı olmayan bireylere kıyasla, nörografik özellikli bireylerin (DEHB tanısı olmayan kişiler) göz hareketlerinin farklı desenlere sahip olma eğiliminde olduklarını keşfettiler.
Yuval-Greenberg, “DEHB olan bireylerin göz hareketlerini öngörülebilir bir olaydan önce hafifletmeme eğiliminde olduklarını gördük ve bu olayı öngöremediğini ve / veya tahminlerde bulunamayacağını gösteriyor” dedi.
Ekibin bulguları, göz hareketlerinin dikkatle analiz edilmesinin, tedavi etkinliğini teşhis etmek ve değerlendirmek için kullanılan diğer araçları tamamlamak için objektif bir öneri olabileceğini ortaya koymaktadır.
Çalışmaları için Yuval-Greenberg ve arkadaşları, DEHB tanısı olan 20 kişilik bir gruptan ve 20 nörolojik kontrol grubundan ayrıntılı veri topladı. DEHBgrubundaki kişilerin, test oturumlarından 24 saat önce DEHB ile ilgili herhangi bir ilaç almayı bırakmaları istendi.
Katılımcılar iki farklı günde, laboratuvara girdiler. Göz hareketleri izlenirken ekranda bir dizi renkli şekil gösterildi. Katılımcılara kırmızı kare (zamanın% 25’i civarında görünen) gördüklerinde bir tuşa basmaları öğretildi. İlk gün, katılımcılar şekilleri öngörülebilir aralıklarla gösterdiler.
İki saniyede bir sonraki şekil ortaya çıkacaktı. Diğer gün şekiller arasındaki süre 1 ila 2,5 saniye arasında değişiyordu. Katılımcılara iki oturum arasında zamanlamanın farklı olacağı söylenmedi.
Uyarıcı, düzenli, öngörülebilir aralıklarda kontrol grubundaki insanlar çeşitli aralıklarla göründüklerinden daha hızlı yanıt verdi. Bununla birlikte, öngörülebilir koşullar altında DEHB olanların tepki süreleri düzelmedi.
Araştırmacılar ayrıca, kontrol grubundaki kişilerin tahmin edilen olaydan hemen önce göz hareketlerinin daha az olduğunu buldular. Buna karşın, DEHBgrubundaki kişiler yaklaşmakta olan bir uyarıya hazırlanırken aynı göz hareketi yavaşlamasını göstermedi.
Bununla birlikte, araştırmacılar bir DEHB tanısının bir bireyin göreve odaklanmayı sürdürme kabiliyetinin en iyi öngörücüsü olmadığını bulduklarında oldukça şaşırdılar.
Yuval-Greenberg, DEHB’nin heterojen bir hastalık olduğunun iyi belgelenmiş olduğunu ve DEHB‘li bireylerin sadece bir kısmının monoton bir görev boyunca odaklanmış dikkati sürdürmekte zorlandıklarını söyledi.
“Bununla birlikte, göreve odaklanmanın bireysel kabiliyetinin göz hareketlerinin azaltılması için kişiye DEHB teşhisi konmadığından daha iyi bir öngörü sağladığını ortaya koymak şaşırtıcıydı.” dedi.
Yuval-Greenberg, bu bulgu her bireyin spesifik nöropsikolojik işlevinin değerlendirilmesinin önemini ortaya koyduğu için değerli olduğunu belirtti. Çalışma, göz hareketlerinin zamansal beklentinin nesnel bir ölçüsü olarak kullanılabileceğini vurguluyor.
Kaynak : ntboxmag.com