Gözde Hatıralar "Sefa Karacı" Hatıra Metni

Optik Gazete olarak düzenlediğimiz "Gözde Hatıralar" metin yarışmamız yayınlanmaya ve oy almaya başladı.

Gözlükçülük ve optisyenlik mesleğine ilişkin hatıralarımızı kişisel belleğimizin derinlerinden çıkararak, ortak belleğimize aktarmak ve paylaşmak amacıyla düzenlediğimiz yarışmamıza katılan hatıra metinlerini her gün buradan yayınlayarak, siz değerli okuyucularımızdan yarışmacılarımıza desteklerinizi bekliyoruz.

Facebook’ta beğeni sayısı ile en yüksek oyu alan katılımcılar halkın beğeni oyu ile seçilerek ödüllerine hak kazanacaklardır. Siz de facebook sayfasında yayınladığımız hatıra metnini beğenerek, yarışmacıya destek olabilirsiniz.

Katılmak isteyen sektör mensupları ve optisyenlik bölümü öğrencilerimiz yazdıkları hatıra metinlerini gönderebilir ve büyük ödülleri kazanma şansına sahip olabilirler. 

Gözde Hatıralar yarışmasına katılan "Sefa Karacı" isimli yarışmacımızın hatıra metnini aşağıda siz değerli okurlarımızla paylaşıyoruz.
 

OPTİSYENLİĞE ADIM ADIM     Adım Sefa. 29 yaşındayım. Evliyim. Orduluyum. İşletme lisans mezunuyum aslında.  2 yıl KPSS’ye hazırlandım yeterli puan alamadığım için atanamadım. Dönem dönem olsa da ücretli öğretmenlik yaptım. Ücretli öğretmenlik geçici bir meslek olduğu için kendi alanımla ilgili iş bulmalıydım. Bir arkadaş aracılığıyla işe girdim. Çalıştığım kurumda başörtülü olduğum için küçümsendim. Neredeyse yapmadığım hiçbir iş kalmamıştı. Daha fazla dayanamadığım için ayrılmak zorunda kaldım. Yine işsizdim artık. Bir şeyler yapmalıydım, iş sahibi olmak çok istiyordum. Çevremdeki insanlardan optisyenliğin iyi ve güzel bir meslek olduğunu çok duymuştum. Daha sonrasında bu mesleği araştırdım. Ailem de bu bölümü okumamı çok istiyordu; en çok da babam. Kendim için olmasa da babamı bir kerede olsa mutlu etmeliydim. YGS’ ye hazırlanmaya karar verdim. Ne yazık ki sonuçlar açıklanınca yeterli puan alamadım. Bir kere daha hayal kırıklığına uğradım. Evliydim ve yakın yerleri tercih yapmalıydım. Bunun için de puanım yetersizdi. Sonra düşündüm; artık okul ve iş hayatı için kendimi yıpratmamalıydım. Zaman çok hızlı geçiyordu, anne olmalıydım artık. Hamileydim ve daha 3 aylık hamileyken bebeğimi kaybettim. Neredeyse önüme çıkan bütün kapılar kapanmaya ve umudum iyice kırılmaya başlamıştı. Mutsuzdum. Neredeyse her gün ağlıyordum. Yine de umudumu kaybetmemeliydim. Tekrar YGS’ ye girmeye karar verdim. Puanlar açıklandı. Rastgele tercih yaptım. Uzak-yakın neresi olursa olsun gitmeliydim. Sonuçlar açıklanınca Kilis 7 Aralık Üniversitesi Optisyenlik bölümünü kazandım. O günü ilk günkü gibi hatırlıyorum. Mutluluktan gözlerimin içi gülüyordu; ama uzaktı. Bu durumu eşime ve aileme nasıl söylerdim onları nasıl ikna ederdim diye düşünmeye başladım. Eşim uzak yer kesinlikle olmaz diyerek bu konuyu kapatmıştı. Aslında haklıydı, uzaktı, ona kızamazdım. İnsanlar evli bir bayanın uzak yere gitmesine ne derlerdi belki de laf yaparlardı. Aslında öyle de oldu. Okul okuyacaktın neden evlendin, başka bir bölüm bitirdin de ne oldun, bu yaştan sonra okul okuyup da ne olacaksın gibi birçok sözle karşılaştım. İnsanların ne dediği artık umurumda değildi; çünkü istediğim bir bölümdü ve belki de bu fırsat bir daha gelmeyecekti. Hep dua ettim ve eşimi Kilis’e kayıt için götürmeyi başardım. Daha sonrasında her şey yolunda gitmeye başlamıştı. Eşim ve ailem okumayı çok istiyorsun o zaman git biz her zaman yanındayız kimin ne dediği önemli değil dediler. Biz her zaman yanındayız. 2 yıl çabuk geçer dediler. Dünyalar benim olmuştu artık. Bir kere daha anladım duanın açamayacağı kapı yokmuş. Şuan 2.sınıftayım. Zaman çok hızlı geçiyor. İyi ki gelmişim Kilis’e. İyi ki bu bölümü tercih etmişim. Her gün yeni bir şeyler öğreniyorum. Mesleğimi her geçen gün daha çok seviyorum. Her gün hayal kuruyorum. Çünkü okul hayatım bittiğinde iş hayatına atılacağım, benim de bir mesleğim olacak artık. Mesleğim de her zaman en iyisi olmak için mücadele edeceğim. Sizler de eşinize ve çocuklarınıza okuma fırsatı verin ve onlara olan güveninizi asla kaybetmeyin. Ben, eşime ve aileme bana her konuda güvendikleri için ve beni memleketin bir ucuna gönderdikleri için ne kadar teşekkür etsem azdır. İyi ki varsınız. Sizlerin sayesinde artık optisyenim.

Not : Gönderilen hatıra metinleri katılımcının gönderdiği şekilde yayımlanmış, hiçbir şekilde cümle yapılarına müdahele edilmemiş, noktalama ve imla kurallarında düzeltme yapılmamıştır.