Gözde Hatıralar "Şule İkizer"

Optik Gazete olarak düzenlediğimiz "Gözde Hatıralar" metin yarışmamız yayınlanmaya ve oy almaya başladı.

Gözlükçülük ve optisyenlik mesleğine ilişkin hatıralarımızı kişisel belleğimizin derinlerinden çıkararak, ortak belleğimize aktarmak ve paylaşmak amacıyla düzenlediğimiz yarışmamıza katılan hatıra metinlerini her gün buradan yayınlayarak, siz değerli okuyucularımızdan yarışmacılarımıza desteklerinizi bekliyoruz.

Facebook’ta beğeni sayısı ile en yüksek oyu alan katılımcılar halkın beğeni oyu ile seçilerek ödüllerine hak kazanacaklardır. Siz de Optik Gazete facebook sayfasında https://www.facebook.com/OptikGazete  yayınladığımız hatıra metnini beğenerek, yarışmacıya destek olabilirsiniz.

Katılmak isteyen sektör mensupları ve optisyenlik bölümü öğrencilerimiz yazdıkları hatıra metinlerini gönderebilir ve büyük ödülleri kazanma şansına sahip olabilirler. Hatıranızı göndermek için tıklayınız: http://yarisma.optikgazete.com/hatirani-gonder/

Gözde Hatıralar yarışmasına katılan "Şule İkizer" isimli yarışmacımızın hatıra metnini aşağıda siz değerli okurlarımızla paylaşıyoruz.
 

Okulu bitirip işe başlayalı yaklaşık bir yıl olmuştu. güzel ülkemin kırsan bir kentide işe başlamışım işimi ve mesleğimi çok seviyorum isanlara mesleğin inceliklerinden bahsediyorum, sürekli insanları sağlıkları açısından kaliteli güzel camlara ve çerçevelere yönlendiriyordum. Tabi bu durum  kırsal kesimde pek öyle istediğim gibi olmuyor. Çünkü  senin neyi nekadar bildiğin, ne iş yaptığın, ne söylemek istediğin o konu hakında kaç yıl eğitim aldığın önemli değil önemli olan müşterinin neyi anladığı ve ne istediği. Doğru da olsa yanlışta olsa en iyi şey onun istediği.             Yine bir cumartesi günü daha önce siparişi verilen bir gözlüğün teslimanıtı almak için müşteri geldi. İçeriye giren bayanın elindeki bilgi fişine göre siparişleri olan gözülüğü bayana uzattım. Sipari verilen gözlüğü kullanacak kişi bayanın oğlu. Sipariş alıdığı gün kadının oğlu ve kocası bizzat kendileri beğenmiş ve siparişi ona göre vermişler. Bayan gözlügü direk kendisi alıp taktı ve ben bu gözlüğü beğenmedim dedi. Bende bayana hanımefendi gözlük sizin değil oğlunuzun gözlüğü ve oğlunuz bunu beğenmiş babasıyla teyit etmiş ve ona göre siparişini vermiş dedim. Bayanda bana dönerek oğlum benim zevkime güvenir ben bunu istemiyorum daha büyüğünü ver şeklinde ardı ardına lafları saydırmaya başladı. Daha önce siparişi verilen gözlük kare çerçeve olmasına rağmen bayan oval bir çerçeve beğenmiş ve bunu istiyorum diye tutturdu. Bende bayana izah etmeye çalışıyorum bakın cam yapısı olmaz kesilen cam yeni beğendiğimiz çerçeveye uygun değil ama nafile gelde anlat artık bayana.  Bayan hayır ben hiç bir şeye para ödemem ben gelene kadar yapmasaydınız ben mi size bunu yapın dedim şeklinde tekrar saydırmaya başladı. Daha sonra kendi için de bir güneş gözülüğü beğendi. Bende beğendiği gözlüğün fiyatını söyledim. Bayan tekrar başladı bağırmaya ben bu dükkanda herşeye paramı ödeyecem neyse tamam ablacım siz şöyle oturun gözlüğünüzü yapayım dedim. Ve gözlüğü teslim edip başka bir müşteri gelmeden erkenden  dükkanımı kapttım eve gittim. O gün anladım ki mesleği nekadar seversen sev insanla uğraşmak gerçekten çok zor iş.

Not : Gönderilen hatıra metinleri katılımcının gönderdiği şekilde yayımlanmış, hiçbir şekilde cümle yapılarına müdahele edilmemiş, noktalama ve imla kurallarında düzeltme yapılmamıştır.