15 Mayıs 2018 "Güzergahın ilk noktalarını tespit ettik, yol bilgisi topladık"

Korsan Lens ve Gözlük Satışına Hayır Yürüyüşü Bölüm 2

 

14 Mayıs sabahı uzun süre uzakta olacak şekilde işlerimi koordine etmek üzere neler yapabileceğime baktım ve yakın çalışma arkadaşlarıma durumu açarak hazırlığa başlayacağımı söyledim.

15 Mayıs sabahı koordinasyon ekibini kurduk, iş bölümünü yaptık ve hazırlıklara başladık. Güzergahın ilk noktalarını tespit ettik, yol bilgisi topladık. Aynı gün Optik Gazete’de yürüyüşü haber olarak yayınladık.

Ekipler kuruldu, www.korsanlensehayir.com sitesi hazırlandı, medya ve sosyal medya için hazırlıklara başlandı, motokaravan kiralandı, yürüyüş ekibi hazırlandı, güzergahtaki mola noktaları tespit edildi, yürüyüş için yasal izinler alındı, 1 Haziran Gözlükçüler ve Optisyenler Günü hazırlıkları planlandı. Yürüyüş gününe kadar yetiştirebildiklerimizi yetiştirdik, yetiştiremediklerimizi de “yola bir çıkalım da, nasılsa hallederiz diyerek yürüyüş sırasında tamamladık. Tabir yerindeyse “kervanı yolda dizdik.”

Antrenmanmış, sağlık kontrolüymüş maalesef öyle şeylere de hiç vakit kalmadı. “Allah yürüyen kuluna yardım eder, gözetir.” dedim. Çok şükür, öyle de oldu.

21 Mayıs’ta yola çıktım. Yürümeye başladım. Fikir aklıma düştükten tam 11 gün sonra…

31 Mayıs 2018’de saat 16:00’da Ankara sınırına kadar yürüdüm. Tam 11 gün…

1 Haziran Gözlükçüler ve Optisyenler Günü programını da eklerseniz başlaması ve bitmesi ile toplam 23 günlük bir olay.

53 yıllık yaşamımda 23 gün çok az bir süreyi kapsasa da, hissi ve önemiyle unutulmaz bir yere oturmuş durumda.

Fikri aklıma getiren Murat’a, beni destekleyen aile fertlerine, arkadaşlarıma, dostlarıma, optik sektörü mensuplarına ve tüm bu yürüyüş boyunca çalışan tüm ekip arkadaşlarıma buradan bir daha teşekkür ediyorum.

Ve işte yürüyüşümden arda kalan,yürüyüş amacından bağımsız kişisel yürüyüş notlarım. Meraklısı için derledim…

21 Mayıs 2018, Pazartesi

​Bugün otobanda yürümek neymiş öğrendim...

​Oldukça zorlu... Bazı yerlerde emniyet şeridi yok denecek kadar dar. Kamyonlar öyle yakın geçiyor ki sürekli gergin bir halde oluyorsunuz. Bu söylediğim İstanbul il sınırından İzmit'e kadar olan kısım. Sonra gitgide hem kolaylaşıyor, hem de manzara daha zevkli hale geliyor...

​Kontak Lens Kullanıcısı ile Sohbet

İlk gün daha İstanbul'un ilk çıkışında bir çift beni durdurdu. Durduran hanım kontak lens kullanıyormuş. Yeleğimin üzerindeki yazının lensle ilgiliolduğunu görünce merak etmiş, neden yürüdüğümü sordu. Elimden geldiğince bilgilendirdim. Arkadaşlarımız fotoğrafımızı çekti...

​

Akşama doğru ayağım su toplamaya başladı, yürüyüşüm zorlaştı. Yolda bir ara durup ayağımı tuzlu suda dinlendirmek durumunda kaldım. Ayağım zorluk çıkarıyor ama neşem yerinde, yürümek insanın kendiyle kaldığı güzel bir alan yaratıyor aslında. Yürümeyi seviyorum. Hele bir de böyle bir amaç uğruna olunca sevinç hissim daha da artmış vaziyette.

Bir ara bir tünelden geçiyorum, bir araba önümü kesti. Öyle ki durmak zorunda kaldım. Arabayı kullanan hanım sanırım üzerimdeki fosforlu yelekten ötürü beni polis ya da oralarda bir görevli sandı. “Eskihisar’a gideceğim, nasıl giderim?” diye sordu. Eğilip plakasına baktım, 45, Manisa. Yolu bilmediğimi, onun için navigasyona bakabileceğimi söyledim. Cep telefonum zaten sürekli elimde, açtım baktım, döneceği yeri tarif ettim. “Neden benimle gelmiyorsunuz,” dedi. “Olmaz,” dedim, “ben yürüyorum…”

Akşam dinlenirken Körfez'deki optik mağaza temsilcileri Gökhan Gündem, Gökhan Acar, Selim Dede, Durmuş Bekdemir ve Orhan Çağlayan yürüyüşümüzü desteklemek için beni ziyarete geldi. Hep birlikte oturup bir güzel semaver çayı içtik. Yanlış çorap seçiminden ötürü akşam ayaklarım çok su toplamıştı, o nedenle yanlarında otururken maalesef ayaklarım tuzlu suda tutmak durumunda kaldım.